Interview met Anya uit Vergane Glorie

Anya uit Vergane Glorie werd ‘geïnterviewd’ voor de Zilverboekenclub. Hier vind je allemaal informatie en updates over de boeken van uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron. Iedereen kan lid worden!

Hieronder volgt het interview:

Mijn naam is:
Anya, dochter van Pjotr.

Het soort wezen dat ik ben / hoe ik eruit zie:
Ik ben een jonge jaagster en dochter van het stamhoofd. De rest wil weinig met me te maken hebben en dat komt door mijn uiterlijk. Mijn huid is veel witter dan die van anderen en mijn lange, golvende haren zijn zo rood als vuur. Het zijn echter mijn ogen die het vreemdst zijn, die zijn ook rood! Ik zie slecht, verbrand snel en was vroeger vaak ziek. Maar daar laat ik me niet door tegenhouden. Ik zal de beste jaagster van mijn stam worden en bewijzen dat ik voor mezelf kan zorgen.

De wereld waar ik leef is:
Mijn stam woont vlakbij het water. Er ligt een ruïne enkele duizenden stappen verwijderd van ons op een eiland in het meer. Daar komt niemand meer, wij geloven namelijk niet meer in de goden van weleer.
We hebben ons eigen kamp gebouwd en dat bestaat uit simpele houten huizen. Het belangrijkste gebouw is het lichthuis. Hier brandt altijd vuur en is de afstand met onze voorouders die over ons waken het kleinst.
Ons gereedschap en onze wapens zijn van steen, onze kleding wordt gemaakt van dierenvellen. Af en toe vinden we wel wat brons van vroeger, maar daar doen we niet veel mee. Zelf heb ik een pijlpunt van zwart brons gevonden, maar ik weet niet wat voor materiaal dat is.

Er is een ander volk dat ten westen van ons woont dat veel meer brons in bezit heeft. Deze mensen zijn heel vreemd, want ze verbouwen het land en houden dieren bij zich in plaats van dat ze op hen jagen. Gelukkig zijn ze niet eng. Dat zijn de kannibalen ten noorden van ons wel!

Wat wil je het liefst / wat is je grootste verlangen?
Ik wil de Zielentocht doen! Wanneer een jongen volwassen wordt geacht, dan gaat die in zijn eentje de wildernis is. Daar moet hij zelf leren te overleven en komt hij dichterbij zijn voorouders door veel in stilte na te denken. Ik wil dat ook! Het is niet echt verboden om dit te doen als je een vrouw bent, maar het gebeurt gewoon niet. Dat maakt mij niet uit, het is mijn droom de Zielentocht te ondernemen en mezelf te bewijzen. Ik heb het mijn vader gevraagd, maar die weigerde. Ik zou te zwak zijn. Daarom ben ik gaan oefenen en oefenen en nu ben ik topfit. Ik ben er klaar voor en ik weet zeker dat hij me hoort te laten gaan!

Wie of wat zet je ertoe aan om door te zetten waar een ander misschien op zou geven?
Mijn broer heeft mij altijd gesteund. Ik jaag samen met hem en hij gelooft in mij. Verder zijn het vooral de visioenen die mij verder laten gaan. Ik vond een pijlpunt in een grot en kreeg een visioen van iemand anders’ leven. Ik weet niet wie dat is, maar hij lijkt lang geleden te hebben geleefd. Hij toont mij zijn leven en de ruïnes van nu waren toen prachtige tempels. Ik moet te weten komen hoe zijn samenleving ten onder is gegaan en wil uitvinden wat hij me wil leren. Ik zal die visioenen volgen, hoe gevaarlijk het ook wordt!

Tegen wie of wat neem je het op in dit verhaal? Wie of wat werkt je tegen?
Vooral mijn vader en de tradities van onze stam. Ik mag niet mijn eigen weg volgen en moet doen wat mijn vader voor me besluit. Dat accepteer ik niet, zelfs als ik daarvoor naar het gebied van de kannibalen moet gaan en daar mijn eigen leven op het spel moet zetten om meer te leren over onze afkomst.

Wat kan een lezer van jouw verhaal leren?
Volg je dromen! Als je ergens hard genoeg voor vecht, dan kan je dat bereiken. Hoe onmogelijk dat in eerste instantie ook leek!

Het boek waar ik in voorkom heet:
Vergane Glorie.