Interview met Yassir uit Vluchteling

Wie mogen we deze maand interviewen?

Mijn naam is Yassir. Ik ben lid van een theatergroep voor wie ik mijn Zonnekracht gebruik tijdens voorstellingen.

De wereld waar ik leef ziet er zo uit:

Rimal is een heet land en bestaat voor het grootste gedeelte uit woestijn. De Dalvyr stroomt door het land en de meeste mensen wonen dichtbij de rivier of aan de zee. Ik reis langs de dorpen en door de woestijn met mijn theatergroep. De zand tussen mijn tenen en de zon brandend boven me, er is niets beters dan dat.

Wat is jouw grootste angst?

Een aantal jaar geleden tijdens het reizen door de woestijn kwamen we een Tyrantir tegen. Dit beest is levensgevaarlijk en alleen door onze rijdieren op te offeren, konden we ontsnappen. Soms wordt ik nog badend in het zweet wakker door een droom van dit meterslange beest met vlijmscherpe tanden. Ik hoop dat we nooit meer een Tyrantir tegenkomen!

Waar kan je echt heel boos of verdrietig van worden?

Wanneer mensen kwaad spreken over Zonnekracht of Zonnemensen. De Zonnekracht in mij is niet iets slechts, ik kan er prachtige dingen mee doen. Het is frustrerend wanneer mensen dat niet willen zien en vanuit onwetendheid handelen.

Welk gedrag, beweging of uitspraak is kenmerkend voor je?

‘Moge de zon altijd voor ons schijnen’. Het is iets wat mijn vader vroeger zei toen ik nog een kind was. Het is een gebed wat Zonnemensen vroeger zeiden en het geeft me kracht en rust wanneer ik het zelf uitspreek.

Waar geloof jij in, waar ben je heilig van overtuigd?

Ik aanbid de Hariqam, de goden levend diep onder het zand in de woestijn. Waar de meeste mensen Alsham aanbidden en de Hariqam niet meer als uitgestorven dieren zien, weet ik dat dat niet waar is. De Hariqam bestaan nog en ik zal ze ooit ontmoeten!

Het boek waar ik in voorkom heet:

Vluchteling. Het eerste deel in de Zonnekracht serie.